Τρίαθλο: Τι δυσκολεύει τη μετάβαση από το ποδήλατο στο τρέξιμο; | Triathlon: What makes the transition from cycling to running difficult? - SNF RUN

[vc_row][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]

Τρίαθλο: Τι δυσκολεύει την μετάβαση από το ποδήλατο στο τρέξιμο;

[/vc_column_text][vc_column_text]Τα «βαριά» πόδια που αντιμετωπίζουν πολλοί τριαθλητές κατά τη μετάβαση από το ποδήλατο στο τρέξιμο του τριάθλου είναι ένα φαινόμενο που περιγράφεται και προβληματίζει την εν λόγω αθλητική κοινότητα. Οι αθλητές του τριάθλου είναι απαραίτητο να εκτελούν μια ποικιλία από διαφορετικές κινήσεις, διατηρώντας παράλληλα υψηλό επίπεδο έντασης κατά τη διάρκεια τόσο της κολύμβησης, όσο και του ποδηλάτου και του τρεξίματος του αγώνα1. Η σειρά των αγωνισμάτων μπορεί να αλλάζει, αλλά συνήθως το κολύμπι προηγείται και ακολουθούν, ποδήλατο και τρέξιμο ή τρέξιμο και ποδήλατο. Η επιτυχία εξαρτάται από την ικανότητα του ατόμου να εκτελεί αυτές τις κινήσεις αποτελεσματικά και για παρατεταμένη διάρκεια. Οι ελίτ τριαθλητές είναι συνήθως σε θέση να διατηρήσουν υψηλή ικανότητα τρεξίματος μετά την ποδηλασία, ενώ οι νέοι τριαθλητές  ή αθλητές διαφορετικών επιπέδων μπορεί να αντιμετωπίσουν αλλαγές στην απόδοση στο τρέξιμο μετά την ποδηλασία. Αυτή η επίδραση είναι ιδιαίτερα εμφανής κατά τα πρώτα λεπτά του τρεξίματος μετά το ποδήλατο2.

Είναι σαφές ότι το τρέξιμο μετά το ποδήλατο προκαλεί μεταβλητές εμβιομηχανικές και φυσιολογικές αποκρίσεις που οδηγούν σε μείωση της απόδοσης1,2. Αν και οι μηχανισμοί που ευθύνονται για αυτό το φαινόμενο δεν έχουν αποσαφηνιστεί πλήρως, έχει παρατηρηθεί σημαντικά χαμηλότερη μηχανική απόδοση, αλλά και υψηλότερη αναερόβια ενεργειακή δαπάνη.

Σε μελέτες γύρω από το φαινόμενο της πτώσης της δρομικής απόδοσης κατόπιν ποδηλασίας, ελέχθηκε η οικονομία και η μηχανική απόδοση του τρεξίματος κατά τη διάρκεια προσομοιωμένων συνθηκών αγώνων σε τριαθλητές. Η οικονομία τρεξίματος [running economy (RE)] συσχετίζεται με την ταχύτητα και την απόδοση τρεξίματος σε αγώνες αντοχής και είναι ουσιαστικά η κατανάλωση οξυγόνου σε ένα δεδομένο ρυθμό τρεξίματος.

Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι τριαθλητές που μεταβαίνουν από το ποδήλατο στο τρέξιμο βιώνουν υψηλότερο επίπεδο αναερόβιου μεταβολισμού, όπως υποδεικνύεται από αυξημένα επίπεδα γαλακτικού στο αίμα.

Πώς προκαλείται αυτό το φαινόμενο;

  1. Αρχικά, είναι εύλογο ότι η προηγούμενη άσκηση προκαλεί κόπωση και μείωση του γλυκογόνου στις μυϊκές ομάδες, που για να αντισταθμιστεί απαιτείται μεγαλύτερη ενεργειακή δαπάνη.
  2. Επίσης, υποστηρίζεται ότι λόγω ενός φαινομένου ακούσιας παρεμβολής που προκαλείται από την προηγούμενη άσκηση, το άτομο συνεχίζει ακολουθεί ένα μοτίβο κίνησης αφού εκτελέσει συγκεκριμένη ρυθμική δραστηριότητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, το νευρομυϊκό σύστημα του αθλητή προσαρμόζεται στην ποδηλατική κίνηση και καθυστερεί να κάνει τη μετάβαση στην βέλτιστη κίνηση του τρεξίματος.
  3. Επιπλέον, η μεταβολική κόπωση και η συσσώρευση μεταβολιτών που προκαλείται τόσο από αερόβια όσο και από αναερόβια μονοπάτια κατά τη διάρκεια επίπονων περιόδων ποδηλασίας, θα μπορούσε να συμβάλει στη μειωμένη μυϊκή δύναμη που παρατηρείται μετά την ποδηλασία.
  4. Η ποδηλασία που προηγείται επηρεάζει την αντίληψη ορισμένων αθλητών ως προς τα επίπεδα προσπάθειας κατά τη μετάβαση στο τρέξιμο.

Μια πιθανή τεχνική για τον μετριασμό της μείωσης της απόδοσης τρεξίματος μετά την ποδηλασία είναι η μείωση της συνολικής έντασης ποδηλασίας ελαφρώς μέχρι τη μετάβαση στο τρέξιμο (τελευταία 1-2 χιλιόμετρα ποδηλασίας). Αυτό μπορεί να επιτρέψει στον αναερόβιο μεταβολισμό, και επομένως στα επίπεδα γαλακτικού στο αίμα, να υποχωρήσουν αρκετά ώστε να παρέχουν μια πιο ομαλή μεταβολική μετάβαση στο δρομικό τμήμα του τριάθλου.

Με βάση την επιστημονική πληροφορία που διατίθεται, δίνεται η βάση για μελλοντικές έρευνες με στόχο την εξέταση διαφορετικών προπονητικών παρεμβάσεων. Με το βλέμμα στραμμένο στην πρόληψη της μείωσης της μηχανικής απόδοσης κατά το τρέξιμο μετά από παρατεταμένη ποδηλασία στους τριαθλητές, ανοίγεται το έδαφος για την ελαχιστοποίηση των μεταβατικών σταδίων και τη βέλτιστη απόδοση σε κάθε τμήμα του τριάθλου.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/2″][vc_column_text]

Triathlon: What makes the transition from cycling to running difficult?

[/vc_column_text][vc_column_text]The “heavy” legs that many triathletes experience when transitioning from cycling to running  is a phenomenon that has been described and concerns the sports community in question. Triathletes are required to perform a variety of different movements while maintaining a high level of intensity during the swim, bike and run of the race1. The order of the events can change, but usually swimming comes first and is followed by cycling and running or running and cycling. Success depends on the individual’s ability to perform these movements efficiently and for a sustained period of time. Elite triathletes are usually able to maintain high running capacity after cycling, while young triathletes or athletes of different levels may experience changes in running performance after cycling. This effect is particularly evident during the first minutes of running after cycling2.

It is clear that running after cycling induces variable biomechanical and physiological responses that lead to reduced performance 1,2. Although the mechanisms responsible for this phenomenon have not been fully elucidated, a significantly lower mechanical efficiency, but also a higher anaerobic energy expenditure, has been observed.

In studies of the post-cycling decline in running performance, running economy and mechanical performance were tested during simulated race conditions in triathletes. Running economy [running economy (RE)] correlates with running speed and performance in endurance events and is essentially oxygen consumption at a given running pace.

The data suggest that triathletes who switch from cycling to running experience a higher level of anaerobic metabolism, as indicated by increased blood lactate levels.

How is this phenomenon caused?

  1. Initially, it is reasonable that the previous exercise causes fatigue in the motor muscle groups and glycogen depletion, which requires a greater energy expenditure to compensate.
  2. It is also argued that due to an involuntary interference effect caused by previous exercise, the individual continues to follow a movement pattern after performing a specific rhythmic activity for a long period of time. In other words, the athlete’s neuromuscular system adapts to the cycling motion and is delayed in making the transition to the optimal running motion.
  3. In addition, metabolic fatigue and metabolite accumulation caused by both aerobic and anaerobic pathways during strenuous cycling bouts could contribute to the reduced muscle strength observed after cycling.
  4. Preceding cycling affects some athletes’ perception of effort levels during the transition to running.

A possible technique to mitigate the decline in running performance after cycling is to reduce the overall cycling intensity slightly until the run transition (last 1–2 km of cycling). This may allow anaerobic metabolism, and thus blood lactate levels, to drop enough to provide a smoother metabolic transition into the running portion of the triathlon.

Based on the available scientific information, the basis for future research is provided to examine different training interventions. With an eye on preventing a decline in mechanical performance during running after prolonged cycling in triathletes, the way is paved for minimizing transition stages and achieving optimal performance in each segment of the triathlon.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΩΤΕΙΝΟΥ | AGGELIKI FOTEINOU

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ | DATE 08/05/2023

[/vc_column_text][vc_column_text]

  1. tewart JA, Merritt EK, Lidstone DE, McBride JM, Zwetsloot KA. Prolonged cycling lowers subsequent running mechanical efficiency in collegiate triathletes. BMC Sports Sci Med Rehabil. 2022 Aug 1;14(1):149. doi: 10.1186/s13102-022-00543-w. PMID: 35915467; PMCID: PMC9344700.
  2. du Plessis C, Blazevich AJ, Abbiss C, Wilkie JC. Running economy and effort after cycling: Effect of methodological choices. J Sports Sci. 2020 May;38(10):1105-1114. doi: 10.1080/02640414.2020.1742962. Epub 2020 Mar 21. PMID: 32202206.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]